Historia

3-klasowa Prywatna Miejska Szkoła w Skierniewicach

1899 roku z inicjatywy pracowników Dyrekcji Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej powstała w Skierniewicach pierwsza szkoła średnia, która otrzymała oficjalną nazwę 3-klasowa Prywatna Miejska Szkoła w Skierniewicach. Na jej dyrektora powołano Józefa Alichniewicza, kandydata nauk matematycznych. Szkoła ta mieściła się przy ulicy Henryka Sienkiewicza w gmachu zajmowanym obecnie przez Szkołę Podstawową nr 1 i przetrwała do 1906 roku. Na lekcjach i w czasie przerw obowiązywał język rosyjski. Zainteresowanie szkołą było powszechne.

7-klasowa Szkoła Realna

Reskrypt carski z 14 października 1905 roku zezwolił na zakładanie prywatnych szkół z językiem polskim jako wykładowym. W lipcu 1906 roku zawiązał się w Skierniewicach Komitet Szkolny, który zajmował się organizacją 7-klasowej Szkoły Realnej. Szkoła Alichniewicza została zamknięta w 1906 roku w związku z powstaniem szkoły polskiej. We wrześniu 1906 roku inżynier Władysław Wójcicki otrzymał koncesję na założenie 7-klasowej Szkoły Realnej. Mieściła się w tym samym budynku co szkoła Alichniewicza i odziedziczyła po niej inwentarz szkolny oraz wchłonęła jej uczniów i część nauczycieli.

Władysław Wójcicki, założyciel Szkoły Realnej

Szkoła Realna – nowy budynek

W 1913 roku szkoła straciła materialne podstawy swej egzystencji. Ludzie dobrej woli utworzyli pod szyldem Binder, Gardziński, Strzelecki i Spółka fikcyjną firmę budowlaną, której zadaniem była budowa nowej siedziby szkoły oraz zdobywanie funduszy na jej dalszą działalność. Szkoła Realna rozpoczęła nauczanie 13 października 1915 roku w nowym budynku, który służy młodzieży do dziś. Pierwszoplanowym zadaniem, jakie stanęło przed dyrekcją i zarządem, było przekształcenie Szkoły Realnej w ośmioklasowe gimnazjum. Niemieckie władze okupacyjne wyraziły na to zgodę.

Budynek Szkoły Realnej, rok 1916

Szkoła w czasie wojny polsko-rosyjskiej

W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1920 roku, na apel Rady Obrony Państwa gimnazjalna młodzież, podobnie jak profesorowie, zgłaszała się ochotniczo do wojska i walczyła na różnych frontach. Na polu chwały zginęło dziewięciu wychowanków szkoły.

Szkoła po wojnie polsko-rosyjskiej – Gimnazjum im. Bolesława Prusa

Po wojnie szkoła powróciła do swych codziennych zajęć i obowiązków. Budynek szkolny został przekazany na własność państwa, a Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego aktem z dnia 12 września 1920 roku oznajmiło, że uznaje tę szkołę za państwową i nadaje jej miano Państwowego Gimnazjum im. Bolesława Prusa.

Szkoła za czasów dyrektora Stanisława Kaczyńskiego

1 września 1928 roku stanowisko dyrektora objął Stanisław Kaczyński, który pełnił tę funkcję przez 20 lat. Przyszło mu kierować szkołą w trzech różnych okresach: w niepodległym, ale wyniszczonym zaborami i wojną dwudziestoleciu, podczas niemieckiej okupacji oraz w początkowej fazie powojennego zniewolenia. Dobra opinia Gimnazjum powodowała, że w jego murach znajdowali się uczniowie nie tylko ze Skierniewic.

Dyrektor Stanisław Kaczyński wraz z gronem pedagogicznym

Koła i organizacje

Dużą rolę w życiu szkoły odegrały: koło polonistyczne prowadzone przez prof. Czesława Liska, koło historyczne założone przez prof. Władysławę Smółkową; kółko germanistyczne prowadzone przez prof. Artura Wittenberga, koło sportowe, koło Ligi Morskiej i Kolonialnej, koło Polskiego Czerwonego Krzyża i Korespondencji z Polakami za Granicą.

Młodzież z koła polonistycznego prowadzonego przez prof. Czesława Liska

Członkowie koła Ligi Morskiej i Kolonialnej

Szkoła w czasie okupacji niemieckiej

8 września 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły do Skierniewic. Zaczęła się okupacja. Okupanci zamknęli szkoły średnie ogólnokształcące i nauczanie na tym poziomie trzeba było organizować w warunkach konspiracyjnych. Nauczyciele uczyli w swych prywatnych mieszkaniach. W podobny sposób działało tajne Gimnazjum i Liceum Męskie im. Bolesława Prusa.

Lata 1945-1999 – Powojenna historia szkoły

Powojenna historia Gimnazjum i Liceum Męskiego rozpoczęła się tuż po wyzwoleniu Skierniewic, czyli w 1945r. Naukę wznowiono w pierwszych dniach lutego. Dyrektorem szkoły został Stanisław Kaczyński, a jego zastępcą Czesław Lisek. Do pracy przystąpiło 22 nauczycieli. Obok klas dla młodzieży utworzono 3-letnią odrębną szkołę dla dorosłych. W budynku Gimnazjum i Liceum Męskiego w godzinach popołudniowych pracowało także liceum żeńskie zarządzane przez Janinę Twarowską. Praca w takich warunkach nie była łatwa, toteż przystąpiono do rozbudowy gmachu szkoły.

Ważnym wydarzeniem w życiu Liceum było połączenie szkoły męskiej i żeńskiej w koedukacyjną szkołę ogólnokształcącą stopnia licealnego, co miało miejsce 1 września 1950 roku.

Liczne zmiany nastąpiły w szkole po objęciu stanowiska dyrektora przez Stanisława Urbaniaka, który pełnił tę funkcję od 1953 do 1974 r. Dokonał on doboru fachowej kadry nauczycielskiej i podjął szereg inwestycji mających na celu polepszenie warunków pracy uczniów. Za jego kadencji utworzono pracownie przedmiotowe: chemiczną, biologiczną, fizyczną, wychowania technicznego i przysposobienia obronnego oraz historyczną, geograficzną, matematyczną, języka polskiego, rosyjskiego, niemieckiego  i francuskiego.

W tym budynku od 1937 roku do dziś odbywają się lekcje

Rozwój szkoły

W związku z tym, że do Liceum zgłaszało się coraz więcej kandydatów, trzeba było zwiększyć liczbę oddziałów, a tym samym przystosować budynek do przyjęcia coraz większej liczby uczniów. Nie było to łatwe. Nie można było rozbudować szkoły w górę ani wszerz, więc zaczęto schodzić w dół. Zbudowano boczne wejście od strony boiska, w piwnicach starego budynku urządzono szatnię, zaś część korytarza i dawny pokój mieszkalny dla nauczycieli zaadaptowano na potrzeby biblioteki. W latach osiemdziesiątych  zainstalowano antenę zbiorczą, nagłośniono salę gimnastyczną, wyremontowano dach. W latach dziewięćdziesiątych wymieniono między innymi oświetlenie elektryczne na sali gimnastycznej oraz okna drewniane na szwedzkie, odnowiono -pracownie, zakupiono nowe komputery do pracowni informatycznej. W ostatnich latach między innymi większość sal lekcyjnych wyposażono w nowe meble, zakupiono nowe pomoce naukowe, utworzono dwie nowe pracownie komputerowe oraz multimedialne centrum informacji w bibliotece szkolnej, wspólnym staraniem nauczycieli i uczniów utworzono salę fitness dla dziewcząt. Gruntownemu remontowi poddano także budynki szkolne – wymieniono wszystkie stare okna i drzwi, pokrycie dachowe na budynkach, docieplono ściany zewnętrzne, nowy wygląd zyskała elewacja budynku.

Szkoła to jednak nie tylko budynek i miejsce zdobywania wiedzy.

Szkoła to ludzie i atmosfera jaką tworzą. W ciągu dziesiątek lat istnienia Liceum pojawiło się mnóstwo ludzi, którzy tworzyli jego historię, którzy zapewnili mu prestiż i zaszczytne miejsce w środowisku. Byli wśród nich zarówno nauczyciele, jak i wychowankowie Prusa, a także inni pracownicy szkoły. Na szczególne wyróżnienie zasługują ci najbardziej zasłużeni. Wśród nich jest na pewno dyrektor Stanisław Urbaniak.

Stanisław Urbaniak, dyrektor Liceum w latach 1953-1974

To on ugruntował pozycję Liceum w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i na początku siedemdziesiątych, reaktywował szkolną orkiestrę, która najpierw pod batutą Ferdynanda Antkiewicza, a od 1967r. pod opieką Ryszarda Mizerskiego, podobnie jak chór, odnosiła liczne sukcesy. Zespołem dramatycznym w latach sześćdziesiątych zajmowała się Janina Twarowska. Zespół ten niejednokrotnie uświetniał swoimi występami uroczystości szkolne. Sukcesy sportowe Liceum to przede wszystkim zasługa Edmunda Jaworskiego, zatrudnionego w 1953 roku. To on opiekował się sekcją piłki siatkowej (sukcesy na szczeblu krajowym) oraz lekkiej atletyki. Po śmierci Edmunda Jaworskiego godnie próbowali go zastąpić jego następcy: Wiesława Lachowska, Bogumiła i Wojciech Kikowscy, a następnieKrzysztof Jaworski i Janusz Urbański. Ich wychowankowie także odnosili liczne sukcesy.

W latach siedemdziesiątych i później na terenie Liceum działało kilka organizacji młodzieżowych o różnym charakterze: ZMS, ZHP, LOK, LOP, PCK i Spółdzielnia Uczniowska. Na trwałe w historii szkoły zapisał się istniejący od 1986 roku zespół wokalny Rzeszotki, prowadzony przez Mariannę Rzeszotarską. Zespół ten wielokrotnie nagradzany był na różnego rodzaju przeglądach, uświetniał też swymi występami liczne uroczystości szkolne i miejskie.

Na prestiż szkoły z pewnością miało wpływ uczestnictwo uczniów liceum w olimpiadach i konkursach przedmiotowych. Nie sposób wymienić wszystkich. Warto jednak pamiętać, że w latach 1960- 2008 aż 53 uczniów uzyskało tytuł laureata lub finalisty szczebla centralnego.

Organizacja pracy szkoły – Lata 1999-2008

Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Skierniewicach od wielu lat odgrywa w środowisku lokalnym bardzo ważną rolę. W swojej ponad 100-letniej historii szkoła wykształciła ponad 7 tys. osób. Absolwenci Prusa kontynuowali naukę na studiach wyższych, bardzo często w renomowanych uczelniach kraju. Wielu z nich osiągnęło sukces zawodowy i finansowy. Należą do inteligencji naszego miasta i kraju.

Bardzo ważnym zdaniem szkoły było wdrażanie reformy oświatowej. 1 września 2002 roku czteroletnia szkoła średnia została przekształcona w trzyletnią szkołę ponadgimnazjalną. W roku 2004 uchwałą Rady Miasta Skierniewice utworzono Zespół Szkół Ogólnokształcących, w którego skład, oprócz Liceum im. Bolesława Prusa, weszły licea dla dorosłych. Nasza oferta edukacyjna jest ukierunkowana na zaspokojenie zainteresowań uczniów, przygotowanie ich do nowej matury oraz sprostanie wymogom rynku pracy. Uwzględniając ich potrzeby, modyfikujemy tę ofertę, tworząc klasy o nowych nachyleniach, wzbogacając proces edukacyjny o treści ponadprogramowe na  zajęciach dodatkowych,  a także wdrażając innowacyjne rozwiązania organizacji procesu nauczania. Monitorujemy postępy w nauce poprzez stały pomiar ich osiągnięć edukacyjnych.  O powodzeniu tych działań świadczą bardzo dobre wyniki  naszych uczniów na egzaminach maturalnych oraz ich spektakularne sukcesy na olimpiadach i konkursach przedmiotowych.  W ostatnim roku szkolnym uczniowie Prusa zdali majowy egzamin maturalny w 100%, a także zdobyli najwięcej laurów na konkursach i olimpiadach.

ŻYCIE SZKOŁY W LATACH 2009-2019

W latach 2000.  LO im. B. Prusa przeszło kolejne przeobrażenia. Stopniowo zmieniał się wygląd sal, przeprowadzono liczne remonty, wymieniono  meble,  zakupiono nowoczesne pomoce dydaktyczne, przede wszystkim laptopy i rzutniki multimedialne do poszczególnych sal. W 2011 roku otwarto nową halę sportową, aulę i dwie nowe sale lekcyjne. Unowocześniono bibliotekę szkolną, przekształcając ją w szkolne centrum informacji.

Rozbudowa szkoły umożliwiła organizowanie w niej uroczystości o zasięgu miejskim, a nawet regionalnym. W ostatnich latach w Prusie odbyły się m. in.: obchody Roku Czesława Miłosza (2011), Forum Korczakowskie (2012), uroczystość wręczenia dyplomów uczniom z województwa łódzkiego, którzy uzyskali stypendium Prezesa Rady Ministrów (2013), podsumowanie obchodów 90-lecia LOP (2018). (czytaj całość)